Σκηνοθεσία - Σενάριο: Κάρεν Μόνκριφ
Ηθοποιοί: Τόνι Κολέτ, Μάρσια Γκέι Χάρντεν,
Μπρίτανι Μέρφι, Τζιοβάνι Ριμπίζι
Μέρι Μπεθ Χερτ, Κέρι Ουάσινγκτον
Χώρα: ΗΠΑ (Έγχρωμη)
Διάρκεια: 85΄

Πρώτη προβολή: Ώρα 8.30 μ.μ.
Δεύτερη προβολή: Ώρα 10.30 μ.μ.

"Το Νεκρό Κορίτσι" σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή! Γιατί βλέπεις από τα πρώτα πλάνα, ότι η σκηνοθέτης έχει συγκροτήσει αυτό που θέλει να σου πει. Το βλέπεις από τις θέσεις που τοποθετεί τη μηχανή της, από τους χώρους που έχει διαλέξει, από τα πρόσωπα των ηθοποιών, από τη φωτογραφία που έχει μια ξεχωριστή δική της προσωπικότητα, από τη μουσική που σημαίνει πολύ διακριτικά τις ψυχολογικές καταστάσεις. Αλλά και από την πλοκή του έργου. Από την ιστορία που διηγείται.

Πέστε το όπως θέλετε. Υπερβολή, εντυπωσιασμό. Ακόμα και επιπόλαιο ενθουσιασμό. Το "Νεκρό Κορίτσι" (Dead girl) της πρωτοεμφανιζόμενης Κάρεν Μόνκριφ, ανώτερο από το "Mystic river" του Κλιντ και δύο φορές καλύτερο από το "Crash", το Όσκαρ καλύτερης ταινίας της περσινής χρονιάς.

Μετρήστε ονόματα ερμηνευτών: Τόνι Κολέτ, Ρόουζ Μπέρν, Μέρι Μπεθ Χαρτ, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Μπρίτανι Μέρφι, Κέρι Ουάσινγκτον, Τζιοβάνι Ρίμπιζι, Πάιπερ Λόρι, Τζέιμς Φράνκο. Απίστευτη ποσότητα, πρώτης γραμμής ποιότητα. Όλες τους - γιατί η υπόθεση είναι Γυναίκα - να δίνουν ρέστα. Και μετά να σου λένε μερικοί ότι μόνο μούρη και σκανδαλα οι Αμερικανοί. Ούτε ξέρουν που βαδίζουν, ούτε που πηγαίνουν.
Η σημειολογία κρυφή και κολλημένη στη σάρκα της ταινίας. Δηλαδή ένα γυναικείο πτώμα. Αυτό που βλέπου στην αρχή. Ένα και το υποψήφιο νεκρό κορίτσι που βλέπουμε στο φινάλε της διαδρομής. Ενδιαμέσως τα πτώματα πολλά. Δηλαδή ένα αλλά πολλά κορίτσια. Προσέξτε την αριθμητική. Από εκεί προκύπτει και η ουσιαστική διαδρομή. Η Κάρεν Μόνκριφ αναγκάζει τον θεατή να κάνει την αναγωγή. Έτσι "σκοτώνει" τον ατομικισμό. Σε σπρώχνει στον κοινωνικό πολλαπλασιασμό. Κι έτσι η δομή της σπονδυλωτής ταινίας εφάπτεται της ιστορίας.
Εδώ είναι το ψητό. Πρώτος σπόνδυλος, η ξένη. Ένα ξένο ζωντανό κορίτσι πέφτει πάνω σ' ένα επίσης ξένο, αλλά νεκρό κορίτσι. Άρα η νεκρή είναι η προέκταση της ζωντανής. Άρα η δεύτερη "φωτογραφίζει" τον ψυχισμό, την πτωμαϊνη, της πρώτης, της ζωντανής. Άρα, το σοκαριστικό ερωτηματικό: Μπας κι αυτή είμαι εγώ;
Δεύτερος σπόνδυλος, η αδελφή. Η αδελφή μιας εξαφανισμένης - ίσως σκοτωμένης - αδελφής. Επομένως ο βίαιος, ύπουλος, απρόσμενος θάνατος χτυπάει την πόρτα της ίδιας οικογένειας. Το ξένο, νεκρό, κορίτσι, του πρώτου σπονδύλου, είναι η αδελφή μιας αδελφής. Τόσο κοντά τόσο τραγικά. Κι όμως η κοινωνία δεν αντιδρά. Γι' αυτό το πτώμα είναι πτώματα πολλά. Γιατί ο αυτισμός έχει χωθεί βαθιά.
Τρίτος σπόνδυλος η σύζυγος. Η αιτία της αφασίας. Ξέρει τον δολοφόνο, αλλά όλα τα πειστήρια, όλα τα ίχνη σβήνει. Ανασφάλεια, συντήρηση, μούχλα. Σοκαριστική αλήθεια. Γνωρίζουμε αλλά δεν αντιδρούμε. Ξέρουμε αλλά σιωπούμε. Έτσι από θεατές, ηθικοί αυτουργοί. Από παρατηρητές, συνένοχοι και μικροί δολοφόνοι. Τον σίριαλ κίλερ τον πιάνεις. Την κοινωνία πώς την αλλάζεις;
Τέταρτος σπόνδυλος, η μητέρα. Κάθε σπόνδυλος τοποθετείται στη σωστή θέση να υπηρετήσει τον ρόλο του. Κάθε πρόσωπο αντιδρά σύμφωνα με τις ανάγκες του. Η ξένη από φόβο. Η αδελφή από αγάπη. Η σύζυγος από ανασφάλεια. Η μάνα από ενοχές. Η κόρη έφυγε, χάθηκε, εξαφανίστηκε. Ίσως σκοτώθηκε. Ποιος φταίει; Εκείνη, η μάνα, φταίει. Φορτωμένη με τύψεις, σκοτωμένη από ενοχές.Έτσι όταν βρίσκει το παιδί του παιδιού της, πορεύεται μαζί του. Η εγγονή της προέκταση της κόρης της. Φτου και από την αρχή.
Πέμπτος και τελευταίος κρίκος της αλυσίδας, ο πρώτος κρίκος. Το νεκρό κορίτσι. Ο φαύλος κύκλος κλείνει. Ένα νεκρό κορίτσι. Μιας μάνας. Μιας συζύγου. Μιας αδελφής. Μιας οικογένειας. Μιας γειτονιάς. Μιας κοινωνίας. Το νεκρό κορίτσι. Η αφασική μάνα. Η ανασφαλής σύζυγος. Η ταραγμένη αδελφή. Το πτώμα εκεί. Πεθαίνοντας σαν Γυναίκα. Επειδή η αφασία, η αδιαφορία, η συντήρηση, η συνενοχή, η σιωπή, όλα αυτά είναι γένους θηλυκού.
"Το νεκρό κορίτσι": μ' έπιασε στον ύπνο - είναι καλύτερο και από το "Σκοτεινό ποτάμι " του Κλιντ Ίστγουντ.
ΝΕΑ 3/5/07
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ

Μια γυναίκα, που το πρόσωπό της δείχνει ταλαιπωρημένο άνθρωπο, ενώ έχει βρεθεί στο γειτονικό από το σπίτι της ποτάμι, αναζητώντας λίγη ελευθερία και λίγη ησυχία, ανακαλύπτει το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας. (Πουθενά, τελικά, δεν υπάρχει χώρος ελευθερίας και ησυχίας). Το θύμα, πνιγμένο στα αίματα, είναι φανερό πως έχει υποστεί βιασμό πριν δολοφονηθεί.
Με αφορμή αυτό το βιασμένο πτώμα, η μηχανή της
Κάρεν Μόνκριφ, με κοντινά διερευνητικά και διεισδυτικά πλάνα, μας παρουσιάζει μια μικρή ομάδα ανθρώπων, κυρίως γuναικών, που βρίσκεται σε ψυχολογική πίεση. Η μικρή αυτή ομάδα θα μπορούσε να ήταν μια πολύ μεγαλύτερη ίσως και η πλειοψηφία της καπιταλιστικής κοινωνίας μας. Οπου η βία, κυρίως σε βάρος των γυνακών, είναι σχεδόν συστατικό αυτής της κοινωνίας.
Mια γυναίκα βιασμένη και σκοτωμένη. Mια δεύτερη φυλάκισμένη (ψυχολογικά) από την αυταρxική μητέρα της, απομονωμένη από το περιβάλλον, ένα μικρό συντρίμι. Mια άλλη νεαρή γυναίκα, η ιατροδικαστής, η οποία και αυτή έχει γνωρίσει τη βία σε άλλη μορφή, εξετάζοντας το πτώμα, βρίσκει κοινά χαρακτηριστικά με την αδερφή της, η οποία έχει απαχθεί και εξαφανιστεί σε πολύ νεαρή ηλικία. Η μητέρα της ιατροδικαστή, ζώντας και αυτή μέσα στο φόβο και την ανασφάλεια, δε φίλιωσε ποτέ με την εξαφάνιση. Στη συνέχεια, η μητέρα της δολοφονημένης, η οποία, αναζητώντας το κορίτσι της, ανακαλύπτει την ίδια τη ζωή της και αποκαλύπτει τη δική της πληρωμή στο βωμό της βίας σε βάρος των γυναικών. Ακόμα μια μαύρη πόρνη, τι χειρότερη ταπείνωση για μια γυναίκα, φίλη του θύματος. Και, τέλος, το ίδιο το θύμα!..
Αυτές τις «μικρές» ιστορίες, μικρές για εμάς που δεν τις βιώνουμε, τεράστιες γι' αυτούς που τις ζουν, διηγείται η ταινία. 'Η, μάλλον, αποκαλύπτει η ταινία. Η σύνδεση των μικρών αυτών ιστοριών, γίνεται με περίτεχνο, αλλά και πολύ απλό τρόπo. Σαν ένα έξυπνο και μυστηριώδες αστυνομικό μυθιστόρημα. Ωστόσο, θα ήταν μεγάλο λάθος να διαβαστεί η ταινία σαν αστυνομικό περιστατικό! Είναι κοινωνιολογική μελέτη. Η ταινία είναι μια σκληρή κριτική για τις συνθήκες φόβου μέσα στις οποίες ζει η γυναίκα.
Μην περιμένετε, βέβαια, το Μπεν Χουρ! Η ταινία είναι «χαμηλού κόστους». Είναι σχεδόν χειροποίητη! Ομως, έχει την ομορφιά ενός χειροποίητου κεντήματος. Τίποτα πάνω της δεν είναι πλαστικό.
Πρόκειται για μια υγρή, ζεστή, πολύ φιλική στον άνθρωπο ταινία. Με εξαιρετικές ερμηνείες.
ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
3/5/07

ΚΑΡΕΝ ΜΟΝΚΡΙΦ
Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1963 στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια ΗΠΑ.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ:
Blue car (2002), Six Feet Under (2003), Touching Evil (2004), The Dead Girl (2006), Relative Distances (2008),