Σκηνοθεσία - Σενάριο: Ντέιβιντ Λιντς
Ηθοποιοί: Λόρα Ντερν, Τζέρεμι Αϊρονς, Χάρι Ντιν Στάντον, Τζάστιν Θερού, Τζούλια Όρμοντ
Χώρα: Γαλλία, Πολωνία, ΗΠΑ (Έγχρωμη)
Διάρκεια: 197΄

Διακρίσεις:
- Βραβείο στον Ντέιβιντ Λιντς, Φεστιβάλ Βενετίας 2006
- Ειδικό Βραβείο Πειραματικής ταινίας στον Ν. Λίντς (National Society of Film Critics)
- Υποψηφιότητες σε Φεστιβάλ.

Πρώτη προβολή: Ώρα 7.00 μ.μ.
Δεύτερη προβολή: Ώρα 10.30 μ.μ.

Η πραγματικότητα μπερδεύεται με την τέχνη στην ιστορία μιας ηθοποιού που δέχεται να πρωταγωνιστήσει σε μια παράξενη ταινία, σε μια ακόμη εκπληκτική ταινία από τον μοναδικό Ντέιβιντ Λιντς, που συνδυάζει το μυστήριο με την ποίηση, οδηγώντας τον κινηματογράφο τέχνης στα ύψη του.

Η Νίκι Γκρέις, σταρ του Χόλιγουντ, ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει στο ριμέικ μιας πολωνικής ταινίας. Στα γυρίσματα θα ερωτευτεί τον παρτενέρ της και θα μάθει για την "κατάρα" που άφησε ημιτελή την παλιά ταινία.

Τολμηρότερος, αλλά και πιο εσωστρεφής από ποτέ, ο Λιντς υπογράφει τον απόλυτο κινηματογραφικό εφιάλτη. Τρομακτικό, σκοτεινό και απαράμιλλα γοητευτικό.

Μπορείς να κατηγορήσεις για πολλά πράγματα τον Ντέιβιντ Λιντς, αλλά σίγουρα όχι για έλλειψη τόλμης. Ξεκινώντας από την ίδια αφετηρία με την "Οδό Μαλχόλαντ", κάνει εδώ αρκετά ριψοκίνδυνα βήματα προς τη σκοτεινή (και για πολλούς ανεπίστρεπτα ακατανόητη) πλευρά, έτσι ώστε μπροστά στο "Inland Empire" η προηγούμενη ταινία του να μοιάζει με επεισόδιο τηλεοπτικού σίριαλ και όχι, βέβαια, του "Twin Peaks".
Μια Πολωνέζα πόρνη παρακολουθεί στην τηλεόραση του δωματίου ενός ξενοδοχείου ένα "μεταλλαγμένο" Sitcom, όπου άνθρωποι ντυμένοι κουνέλια ανταλλάσσουν κοινότοπες φράσεις, ενώ το αόρατο κοινό γελά σε άσχετες στιγμές. Στο Χόλιγουντ μια ηθοποιός δέχεται την επίσκεψη της μυστηριώδους γειτόνισσάς της, η οποία την προειδοποιεί για το ρόλο που θα κερδίσει στην επόμενη ταινία της. Υπάρχει και μια γυναίκα που φτάνει σ' ένα αστυνομικό τμήμα μ' ένα κατσαβίδι καρφωμένο στην κοιλιά... Υπάρχουν κι άλλα πολλά, χαλαρά συνδεδεμένα ή εντελώς ασύνδετα πράγματα, χαρακτήρες και ιστορίες που κυκλοφορούν στο "Inland Empire", τον κινηματογραφικό τόπο στον οποίο η αυτοκρατορία της παραδοσιακής αφηγηματικής λογικής έχει παραδώσει οριστικά το πνεύμα. Περισσότερο από το να σκηνοθετεί μια ταινία ο Λιντς ταξιδεύει έως εκεί - στην άκρη του ανθρώπινου μυαλού και στο βάθος της ανθρώπινης ψυχής - συντροφιά με μια ψηφιακή κάμερα, βάζοντας το θεατή στη θέση του ήρωά του. Στη θέση δηλαδή ενός αθώου που ξυπνά ξαφνικά σε μια απειλητική, γεμάτη γρίφους πραγματικότητα, παγιδευμένος σε μια ιστορία (κι ένα ρόλο) την οποία δεν κατανοεί και πολύ περισσότερο δεν ελέγχει.
Τεμαχίζοντας το χρόνο και ανασύροντας εικόνες του υποσυνείδητου στην επιφάνεια (μ' έναν τρόπο που μετά τον "Ανδαλουσιάνο Σκύλο" μόνο το "Eraserhead" τα έχει καταφέρει), το "Inland Empire" εγκαταλείπει και το τελευταίο δραματουργικό τρικ που θα νιώθαμε ασφαλείς αναγνωρίζοντάς το και μας βυθίζει στον απόλυτο τρόμο. στη συνειδητοποίηση ότι κάθε "ευτυχισμένη" μυθοπλασία είναι πια νεκρή. Με διαρκή κλόουζ-απς τα οποία επιτείνουν τη σύγχυση και την αίσθηση του διφορούμενου, αγχωτικά και μυστηριώδη μισοφωτισμένα πλάνα, παιχνίδια του ήχου που χρωματίζουν απειλητικότερα την ατμόσφαιρα κι ένα χιούμορ που επιβεβαιώνει ότι έχουμε κάθε λόγο να... ανησυχούμε, η τρίωρη οδύσσειά μας στη σκοτεινή πλευρά του χολιγουντιανού ονείρου τελειώνει με μια διαπίστωση: ο κόσμος του σινεμά είναι ο κόσμος του Ντέιβιντ Λιντς κι εμείς δεν είμαστε παρά περιστασιακοί επισκέπτες του.

Από την εποχή του "Eraserhead" ο Ντέιβιντ Λιντς προσπαθούσε να διεισδύσει στον εσωτερικό του κόσμο επιστρατεύοντας τον υπερβατικό διαλογισμό (μια αρχαία μορφή διαλογισμού) έτσι όπως τον διδάσκει ο Μαχαρίσι Γιόγκι - γεγονός που δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει αν αναλογιστούμε το σύνολο του έργου του. Το "Inland Empire" μία από τις πιο "δύσκολες" ταινίες της καριέρας του, μας δίνει την αφορμή να περιηγηθούμε στο site του David Lynch Foundation for Consciousness - based Education and World Peace (www.davidlynchfoundation.org), μιας ενδιαφέρουσας δραστηριότητας του εκκεντρικού όσο και στοχαστικού αυτού Αμερικανού δημιουργού. Ο Λιντς υποστηρίζει θερμά την ένταξη της πρακτικής του υπερβατικού διαλογισμού στα αμερικανικά πανεπιστήμια μια και πρόκειται για ένα ισχυρό εργαλείο ανάπτυξης των δημιουργικών δυνατοτήτων του μυαλού, απαλοιφής του στρες που μαστίζει τις σύγχρονες κοινωνίες και ενδυνάμωσης της υγείας.
Μπείτε στην κατατοπιστική ιστοσελίδα και δείτε πώς το δυναμικό των ακαδημαϊκών και των ερευνητών που έχει επιστρατεύσει ο Λιντς με επικεφαλής τον δρα Τζον Χάγκελιν - έφτασε μέχρι και τη δημιουργία ενός Πανεπιστημίου Παγκόσμιας Ειρήνης στην Ουάσινγκτον, καθώς "υπάρχει σήμερα επείγουσα ανάγκη για τη δημιουργία ενός ακαδημαϊκού θεσμού υψηλών προδιαγραφών αφιερωμένου στη ρηξικέλευθη έρευνα σε θέματα ειρήνης και καταπολέμησης του εγκλήματος, της τρομοκρατίας και των διεθνών συγκρούσεων".
ΑΘΗΝΟΡΑ 10/5/07
Β. ΒΕΡΓΟΥ

ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΛΙΝΤΣ
Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1946 στη Μοντάνα των ΗΠΑ.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Six Figures getting Sick (1966), The Alphabet (1968), The Grandmother (1970), The Amputee (1974), Eraserhead (1977), The Elephant Man (1980), Dune (1984), Blue Velvet (1986), Les Francais vue par (1988), Wild at Heart (1990), Twin Peaks: Fire Walk with Me (1992), Lumiere et compagnie (1995), Lost Highway (1997), The Straight Story (1999), Dr. Mulholland (2001), Rabbits (2002), Dumbland (2002), Darkened Room (2002), The Short Films of David Lynch (2002), Rammstein: Lichtspielhaus (2003), Inland Empire (2006), Boat (2007)