Ένας διαφορετικός άνθρωπος
The bothersome man
Σκηνοθεσία, Σενάριο: Γιένς ΛίενΦωτογραφία: Τζον Κρίστιαν Ρόσενλουνγκ
Ηθοποιοί: Τροντ Φάσα Άρβαγ, Περ Σάνινγκ, Πετρονέλα Μπάρκερ, Βιργκίτε Λάρσεν
Παραγωγή: Νορβηγία
Έτος: 2006
Διάρκεια: 95΄
Βραβεία: ACID Φεστιβάλ Καννών 2006, Σκηνοθεσίας - Νύχτες Πρεμιέρας - Αθήνα 2006, Grand Prix Κριτικής Επιτροπής Premiers Plans Angers 2006, Βραβείο Κοινού, Cottbus 2006
Πρώτη Προβολή: Ώρα 8.30 μ.μ.
Δεύτερη Προβολή: Ώρα 10.30 μ.μ.
Μια διαφορετική ταινία από τη Νορβηγία. Σουρεαλισμός με καταγωγή από Κάφκα.
Με εντελώς κινηματογραφικά, δηλαδή εικαστικά κριτήρια, καλύτερος όλων (και του Γερμανού Τομ Τίκβερ και του Αμερικανού Κρίστοφερ Νόλαν), ο Νορβηγός και πρωτοεμφανιζόμενος Γιενς Λίεν. Η ανεξαρτησία, η ανεξάρτητη καλλιτεχνική ματιά, μεγάλη, αναντικατάστατη μαγκιά!
Σαν ιστορία Κάφκα. Ένας άγνωστος άντρας κάπου σε ερημική τοποθεσία, επιβιβάζεται σε πούλμαν, μεταφέρεται σε συγκρότημα μοντέρνων, ευάερων, ευήλιων γραφείων και προσλαμβάνεται χωρίς ιδιαίτερη διαδικασία. Όλα μηχανικά, όλα αυτόματα, όλα άνετα, όλα εύκολα. Όταν όμως παντρευτεί και στη συνέxεια ερωτευτεί μια άλλη γυναίκα, τότε από τη μια στιγμή στην άλλη καταλήγει εξόριστος από αυτή την αποστειρωμένη κοινωνία. Τι πράγματα είναι αυτά; Εμείς σε θέλουμε πολυθρόνα σε έκθεση επίπλων κι εσύ σώνει και καλά θέλεις να παριστάνεις τον άνθρωπο;
Κόντρα ανάμεσα στο συμμετρικό, αποστειρωμένο περιβάλλον με τα κουρδισμένα και επίσης αποστειρωμένα ανθρωπάκια από τη μια και τον ασύμμετρο, τρελαμένο ψυχισμό του κεντρικού ήρωα με το όνομα Αντρέας από την άλλη. Πώς είναι τα κόμικς; Έτσι ακριβώς. Μια κοινωνία απόλυτης ευμάρειας και πλήρους ευδαιμονίας όπου όλα τα υλικά είναι δεδομένα και όλα τα αισθήματα εντελώς εξορισμένα. Η στιγμιαία παρουσία ενός αυτόχειρα καρφωμένου στα κάγκελα με τα άντερα να τρέχουν και τα αίματα να βρωμίζουν το πεζοδρόμιο αποτελεί αφορμή για ποινική δίωξη του νεκρού. Ουδείς συγκινείται. Όλοι με γομολάστιχα σπεύδουν να σβήσουν την ανορθογραφία ώστε να επανέλθει η κοινωνία στο πολυτελές, αστραφτερό περιβάλλον σουίτας νοσοκομείου δέκα αστέρων. Καταλάβατε; Καλοταϊσμένα, καλοντυμένα, μηχανικά ζόμπι χωρίς ίχνος ψυχής και επιθυμίας. Πεθαίνοντας ως δυτικός πολιτισμός. Το τέλος του Ανθρώπου! (Δημήτρης Δανίκας)
