Σκηνοθεσία - Σενάριο: Ντάρεν Αρονόφσκι
Ηθοποιοί: Χιου Τζάκμαν, Ρέιτσελ Βάιζ, Έλεν Μπίρστιν, Μαρκ Μαργκόλις, Κλιφ Κέρτις
Φωτογραφία: Μάθιου Λίμπατικ
Μουσική: Κλιν Μανσέλ
Χώρα: Η.Π.Α. (Έγχρωμη)
Διάρκεια: 96΄

Πρώτη προβολή: Ώρα 8.30 μ.μ.
Δεύτερη προβολή: Ώρα 10.30 μ.μ.

Ο έρωτας δια μέσου των αιώνων μέσα από τρεις διαφορετικές παράλληλες ιστορίες, δοσμένες με λυρισμό και ποίηση, μακριά από την παραδοσιακή αφήγηση των συνηθισμένων χολιγουντιανών ταινιών, από έναν εμπνευσμένο ανεξάρτητο σκηνοθέτη.

Έξι ολόκληρα χρόνια μετά το αριστουργηματικό Requiem for a Dream, ο Darren Aronofsky καταφέρνει να μας αφήσει άφωνους με την νέα του φαντασμαγορική δημιουργία.

Μια ταινία με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και ερωτικού δράματος που μας ξαφνιάζει από την πρώτη στιγμή με την αισθητική της, είτε σε επίπεδο χρωμάτων όπου ο συνδιασμός χρυσού και μαύρου κεντρίζει την όρασή μας, είτε σε επίπεδο μουσικής όπου ο CΙint Manssell επένδυσε την ταινία με μια μινιμαλιστική μεν, αλλά έντονη διάθεση, ολοκληρώνοντας το οπτικοακουστικό αριστούργημα του Aronofsky.
Η ταινία διαδραματίζεται σε τρία επίπεδα. Στον πραγματικό κόσμο του παρόντος, στον μυθιστοριογραφικό κόσμο του παρελθόντος και στον εξωπραγματικό κόσμο του μέλλοντος. και οι πρωταγωνιστές βιώνουν παράλληλες ζωές εντός αυτών των τριών κόσμων. Στον πρώτο ο Dr. Tom Creo (Hugh Jackman), χειρούργος στο επάγγελμα έχει να αντιμετωπίσει τον επικείμενο θάνατο της γυναίκας του Ιzy (RacheΙ Weisz), η οποία ταλαιπωρείται από όγκο στον εγκέφαλο, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρει θεραπεία για την ίδια, σπαταλώντας όμως αρκετό χρόνο μακριά της. Στον δεύτερο, ο Tomas, Ισπανός κονκισταδόρος προσπαθεί να βρει το 'δένδρο της ζωης' στα δάση της Κεντρικής Αμερικής για χάρη της βασίλισσάς του Isabelle, ώστε να της χαρίσει αιώνια ζωή. Και στον τελευταίο, σχεδόν μεταφυσικό, κόσμο ο Tommy ταξιδεύει ως το νεφέλωμα Ξιμπάλμπα (ο Άδης των Μάγιας) ώστε να αναγεννήσει την χαμένη του αγάπη, Ιzy.
Το οπτικοοκουστικά μεγαλοπρεπές The Fountain δεν είναι απλά μια sci-fi ταινία αγάπης. Είναι μια ταινία που πραγματεύεται έντονα το θέμα του θανάτου, προκαλώντας μας να το επανεξετάσουμε. Επικρίνει εμμέσως τις θρησκείες ανά τον κόσμο, (κατηγορώντας περισσότερο τον Χριστιανισμό) για την στάση τους απέναντι στην εγκόσμια ζωή και την εμμονή τους στην μετα θάνατο, αιώνια ζωή. Χαρακτηρίζει κενόδοξους όσους αναζητούν την αθανασία και αφελείς όσους αναμένουν τον θάνατο, χάνοντας το νόημα της ζωής. Ο δημιουργός της ταινίας προσπαθεί να μας νουθετήσει και να μας πείσει να απολαύσουμε κάθε στιγμή της ζωής, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. . .

Υ .Γ. Αξίζει να δείτε τον Hugh Jackman στον καλύτερο μέχρι στιγμής ρόλο της καριέρας του.
CINEνοχος

Έva απόσπασμα από τη «Γένεση», το πρώτο ΒιΒλίο της Αγίας Γραφής, ανοίγει το φιλμ και δίνει το στίγμα της πολυαναμενόμενης τρίτης ταινίας του Ντάρεν Αρονόφσκι. Η πτώση του Αδάμ και της Εύας προς τη θνητότητα και το μυστήριο του «δέντρου της ζωής» .
Ακολουθούν οι αποσπασματικές συστάσεις σε τρία παράλληλα σύμπαντα. Ένας κατακτητής από την Ισπανία του 16ου αιώνα υπόσχεται στη βασίλισσα Ισαβέλλα να βρει αυτό το δέντρο, παίρνοντας μαζί του τη μελλοντική τους βέρα. «Φόρα τη όταν βρεις την Εδέμ. Κι όταν γυρίσεις, θα είμαι η Εύα σου. Μαζί θα ζήσουμε παντοτινά» , είναι τα λόγια εκείνης που θα τον συντροφεύουν ενάντια στο θάνατο, καθώς πολεμά τους ιθαγενείς της Κεντρικής Αμερικής. Μεταπηδώντας στις ΗΠΑ του σήμερα, ένας επιστήμονας βρίσκεται σε αγώνα με το χρόνο, καθώς αποπειράται να βρει μια θεραπεία κατά του καρκίνου, προτού η σύζυγός του αφήσει τούτο τον τόπο. Και κάπου εκεί, ψηλά, σ' ένα μακρινό μέλλον, ένας άνθρωπος ανασκαλίζει αναμνήσεις αυτής της σχέσης, της ίδιας ασθένειας, της ίδιας αγωνίας, με το ίδιο ερωτικό καρδιοχτύπι, μέσα
στο νεφέλωμα που περιβάλλει ένα άστρο που πεθαίνει! Με λίγα λόγια, η «Πηγή της Ζωής» δεν είναι το εργάκι που ψάχνατε για να διασκεδάσετε δύο ωρίτσες μέσα στο weekend...
Με μια από τις πιο επεισοδιακές πορείες παρασκηνίων και γυρισμάτων των τελευταίων ετών στο χόλιγουντ, κατακρεουργημένο από την πλειοψηφία της κριτικής παγκοσμίως και τόσο συγγενικά αλλόκοτο όσο το κιουμπρικό «2001» (μέγα κομπλιμέντο αυτό), το φιλμ του Αρονόφσκι κρύβει μέσα του δύο από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής: τον έρωτα και το θάνατο.
Κρίνει τις ομοιότητές τους με γνώμονα το χρόνο. Την αθανασία. 'Η το αντίστροφό της. Μπορεί μια αγάπη να ζει αιώνια; Μπορεί το ίδιο να επιτύχει και η ανθρώπινη ψυχή; Κι αν όλα μέσα μας τελειώνουν, τι γίνεται μετά το θάνατο; Ξαναγεννιόμαστε; Μέσα από τους καρπούς των δέντρων που κουβαλάνε στοιχεία από τη γη - σώμα μας; "Η ακόμη και μέσα από τ' αστέρια που εκρήγνυνται στο γαλαξιακό κενό, δίνοντας την ίδια στιγμή ζωή σε άλλα, καινούρια, που θα φωτίζουν με υγεία τη δική μας πορεία στην ανθρωπότητα ;
Το ξέρει ο Αρανόφσκι πως απάντηση δε μπορεί να δώσει με την ταινία του, είναι προφανές. Δε μπορείς να απαιτείς από ένα φιλμ να λύσει τα μυστήρια του σύμπαντος. Μπορείς, όμως, να απαιτείς από μια μερίδα κοινού να εισχωρήσει σε τούτο το αφηγηματικό «νεφέλωμα» και να τολμήσει να βρει το σέβας, υπό την προϋπόθεση να έχει μια βιωμένη εμπειρία των δύο συντεταγμένων της «Πηγής της Ζωής». Να έχει αγαπήσει σχεδόν. . . θανάσιμα ή να έχει έρθει τόσo κοντά στο θάνατο που να το θυμάται σαν χρέος ζωής. Οι υπόλοιποι, μάλλον με χλεύη θ' αντιμετωπίσουν το πείραμα, παρόμοια μ' εκείνη που τονίζει ο Αρονόφσκι προς τον φαρισαϊσμό της θρησκευτικης πίστης, χρησιμοποιώντας το ακραίο παράδειγμα της Ιεράς Εξέτασης που αποκαλεί το ανθρώπινο σώμα «φυλακή» και το θάνατο «απελευθερωτή της ψυχής». Αμήν!
Σαν ένα παζλ εσωτερικό που κάποιος τόλμησε να μετατρέψει σε extravagant υπαρξιακό δοκίμιο, η «Πηγή της Ζωής» συνοψίζεται μέσα από την επαναλαμβανόμενη ατάκα της ετοιμοθάνατης Ίζι: «Τέλειωσέ το! ». Εκείνη εννοεί το βιβλίο της, που χρειάζεται ένα τελευταίο κεφάλαιο. Ο Αρονόφσκι, πάλι, εννοεί εσένα. Και περιμένει από εσένα να το ψάξεις για πολύ καιρό αφού δεις το φιλμ. Για μια αιωνιότητα. 'Η ως τη στιγμή που η μεγαλύτερη «ασθένεια» αυτού του κόσμου ζητήσει και τη δική σου ψυχή...
CINEMAD

ΝΤΑΡΕΝ ΑΡΟΝΟΦΣΚΙ
Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν και σπούδασε live action και κινούμενα σχέδια στο Χάρβαρντ. Το 1994 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη σκηνοθεσία στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Πραγματοποίησε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ανεξάρτητη ταινία "Π", που κέρδισε πολλά διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων το Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Σάντανς το 1998. Η δεύτερη ταινία του, "Ρέκβιεμ για ένα όνειρο", έκανε πρεμιέρα στις Κάννες το 1999 και εντυπωσίασε κριτικούς και κοινό.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Supermaket Sweep (1991), Π (1998), Ρέκβιεμ για ένα όνειρο (2000), Η πηγή της ζωής (2006).