επιστροφή
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ - THE KING OF COMEDY

Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορτσέζε
Ηθοποιοί: Ρόμπερ Ντε Νίρο, Τζέρη Λιούις
Χώρα: ΗΠΑ (Έγχρωμη)
Διάρκεια: 109΄

Πρώτη προβολή: Ώρα 8.15 μ.μ.
Δεύτερη προβολή: Ώρα 10.30 μ.μ.

Ο Σκορτσέζε περιγράφει και ερευνά τον κόσμο του μαζικού θεάματος, της τηλεόρασης, που γεννά και προεκτείνει το αμερικάνικο όνειρο της επιτυχίας.

Ο Μάρτιν Σκορτσέζε και σ' αυτή του την ταινία μένει πιστός στο κόσμο και τους ήρωές του, κοιταγμένους σαν ένα οργανωμένο χάος αντιθέσεων.
Γύρω - γύρω η Νέα Υόρκη κυψέλη βουερή, χωνευτήρι ανθρώπων και πολιτισμού. Πιο κοντά ο κόσμος του τηλεοπτικού θεάματος, με τα πλαστά όνειρα, τη "τσιμεντένια" και απρόσωπη οργάνωση, τη δόξα αλλά και τη μοναξιά του σταρ - ειδώλου. Και στο κέντρο ο αφελής, ρομαντικός, μοναχικός, φιλόδοξος, πεισματικός ήρωας, ο Ρούπερτ Πάπκιν, που δεν είναι άλλος απ' τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο.
Ο Ρούπερτ Πάπκιν, ένας άσημος υπάλληλος, "ξετρελλαμένος" απ' το όνειρο της επιτυχίας, θέλει να γίνει βασιλιάς, βασιλιάς της κωμωδίας. Προετοιμάζεται λοιπόν μεθοδικά για τη μεγάλη ευκαιρία της ζωής του: να μπορέσει κάποτε να εμφανιστεί μ' ένα μικρό νούμερο, στο τηλεοπτικό σώου ενός διάσημου κωμικού που θαυμάζει, του Τζέρυ Λάνγκφορντ, βασιλιά των τηλεοπτικών σώου. Προσπαθεί λοιπόν να το πετύχει "κολλώντας" σαν σωσίας και σαν βδέλλα στον Τζέρυ Λανγκφορντ. Κατορθώνει να τον προσεγγίσει και ο άλλος δείχνει να τον καταλαβαίνει.
Όμως ήταν χίμαιρα. Ο Ρούπερτ θα απωθηθεί παρά την επιμονή και την υπομονή του, παρά την εφευρετικότητά του. Σιγά - σιγά η ανεξάντλητη ενεργητικότητά του στην προσέγγιση του Λάνγκφορντ και στη φανταστική κατασκευή του "βασιλικού" κόσμου του, θα μετατραπεί σε απελπισία. Θα πάψει να ζει ονειρικά και θα υλοποιήσει με τη βία το όνειρό του: απαγάγωντας τον διάσημο κωμικό με την βοήθεια μιας φίλης του που κι αυτή τον θαυμάζει, για διαφορετικούς βέβαια λόγους.
Ο Ρούπερτ εκπροσωπεί ένα πρόσωπο της Αμερικής. Ασήμαντος κοντά στα σαράντα τρέφει μέσα του όλο και περισσότερο τον μύθο της εφηβείας. Θέλει να κάνει βασίλισσά του τη μπαρ-γούμαν Ρίτα. Στο υπόγειό του έχει κατασκευάσει μια μακέτα του στούντιο της τηλεόρασης και ονειρεύεται.
Είναι ουσιαστικά σχιζοφρενής. Ο Σκορτσέζε όμως θέλει να τον προστατεύσει. Του χαρίζει, λοιπόν, μια βαθύτερη διάσταση καλοσύνης.
Όσο για το είδωλο του Ρούπερτ, τον Τζέρυ Λάνγκφορντ, είναι κι αυτός ένα προϊόν του συστήματος του θεάματος, ουσιαστικά η άλλη όψη του Ρούπερτ. Αν και πετυχημένος είναι σχεδόν νεκρός, χωρίς καμία επιθυμία. Ζει σαν ψάρι σε   ενυδρείο, περπατάει στο δρόμο σα χαμένος. Σε αντίθεση με τον Ρούπερτ, που αν και στερημένος εκπέμπει απίστευτη ενέργεια και είναι γεμάτος επιθυμίες.
Ο Σκορτσέζε περιγράφει και ερευνά τον κόσμο του μαζικού θεάματος, της τηλεόρασης, που γεννά και προεκτείνει το αμερικάνικο όνειρο της επιτυχίας. Αυτή του την έρευνα την επεκτείνει ώσπου να συμπεριλάβει και τον εαυτό του, που είναι επίσης άνθρωπος του θεάματος. Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο (Ρούπερτ) είναι ο ηθοποιός φετίχ του, το άλλο εγώ του. Ο Τζέρυ Λιούις (Λανγκφορντ) είναι και αυτός ένας μύθος του θεάματος, που εδώ αποκτά το αντίθετο ακριβώς απ' το γνωστό κωμικό του πρόσωπο.
Οι ερμηνείες και των δύο ηθοποιών είναι θαυμαστές, μέσα σ' αυτά τα ερωτήματα για τη γοητεία του θεάματος και τις αιτίες που σπρώχνουν τους συντελεστές του, να επιδειχθούν, να προσφερθούν σαν θέαμα, για να αναγνωριστούν σαν άνθρωποι και να υπάρξουν. Ταυτόχρονα όμως αδειάζουν από ουσία, όπως ο Λάνγκφορντ μέσα στη ταινία.
Έτσι ο Σκορτσέζε, ακόμη μια φορά, ζωγραφίζει ένα κόσμο και τον κρίνει εσωτερικά χωρίς υπεροψία. Μια σύνθεση δύσκολη και αποδοτική.

ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ
Γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1942 στο Κουίνς της Νέα Υόρκης. Μετά από δισταγμούς για το αν θα έπρεπε να ακολουθήσει την Ιερατική, μπήκε στον κόσμο του κινηματογράφου.
Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης το 1964 με ειδίκευση στο σινεμά. Με τα μαθητικά του φιλμ της δεκαετίας του 1960 τράβηξε την προσοχή του παραγωγού Ρότζερ Κόρμαν, έτσι σκηνοθέτησε το Boxcar Bertha (1972).
Η ταινία "Mean Streets" (1973) που ακολούθησε, απέσπασε τα χαρακτηριστικά σημάδια του στυλ του Σκορτσέζε, γυρίσματα στη Νέα Υόρκη, μοναχικοί τύποι που μάχονται τους δαίμονές τους και καθαρκτήρια βία. Στην ταινία έπαιζαν ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Χάρβει Καϊτέλ, δύο ηθοποιοί που βοήθησαν πολύ στην καθιέρωση του στυλ του Σκορτσέζε.
Είναι παντρεμένος (μετά από 4 διαζύγια) με την Έλεν Μόρις και έχει 3 παιδιά.
Στις ταινίες του παίζουν συχνά οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Χάρβει Καϊτέλ, Τζο Πέσκι και Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Αρχίζει τις ταινίες του με κομμάτια από το τέλος ή τη μέση της ιστορίας. Χρησιμοποιεί συχνά το Slow motion.
Εχει κερδίσει:
- Βραβείο για όλη του την δραστηριότητα από το American Film Institute.
- Τρίτο βραβείο John Huston για τα Δικαιώματα των Καλλιτεχνών από το Ίδρυμα των Δικαιωμάτων των Καλλιτεχνών.
- Τον τίτλο του 4ου κατά σειρά καλύτερου Σκηνοθέτη όλων των εποχών από το "Entertainment weekly", που τον κατατάσει πρώτο μεταξύ των 5 επιζώντων και πρώτο  μεταξύ των 10 ακόμη δραστήριων (αφού ο Μπέργκμαν δεν κάνει πια ταινίες) σκηνοθετών.
- Υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερου Σκηνοθέτη 5 φορές (δεν πήρε Όσκαρ ποτέ).

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
Vesuvius VI (1959), What's a Nice Girl Like You Doing in a Place Like This? (1963), It's Not Just You, Murray (1964), The Big Shave (1967), I Call First (1967), Street Scenes (1970), Boxcar Bertha (1972), Mean Streets (1973), Italianamerican (1974), Alice Doesn't Live Here Anymore (1974), Taxi Driver (1976), New York, New York (1977), American Boy: A Profile of: Steven Prince (1978), The Last Waltz (1978), Raging Bull (1980), The King of Comedy (1983), After Hours (1985), Amazing Stories (1986), The Color of Money (1986), Bad (1987), Location Production Footage: The Last Temptation of Christ (1988), New York Stories (1989), Made in Milan (1990), Goodfellas (1990), Cape Fear (1991), Amazing Stories: Book Four (1982), The Age of Innocence (1993), Michael Jackson: Video Greatest Hits - History (1995), Casino (1995), Kundun (1997), Mio viaggio in Italia, II (1999), Bringing Out the Dead (1999), Gangs of New York (2002), The Aviator (2004), No Direction Home: Bob Dylan (2005), The Departed (2006), Untitled Airbaus Documentary Project (2006), The Rise of Theodore Roosevelt (2008), Silence (2008).